Siostrzane refleksje nad Słowem

Prześladowani  /Łk 21,5-1/

„Jezus zapowiada prześladowania swoich wyznawców”

 Obrazy przedstawione przez Jezusa w dzisiejszej Ewangelii mogą budzić przerażenie… Wiele z ukazanych sytuacji dokonuje się dzisiaj, na moich oczach, w mojej rzeczywistości. W bardziej lub mniej namacalny sposób doświadczam ich w moim życiu. W ich obliczu można się poddać, szukać schronienia, ucieczki, można się pozamykać na różne sposoby, pozabezpieczać.

Jednak nie tego oczekuje ode mnie Jezus, nie do takiej postawy mnie zaprasza… „Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa.” Czy to jest możliwe?! Po ludzku sądząc  - nie. Nie – biorąc pod uwagę moje słabe siły, ograniczenia, lęki. Jest to jednak możliwe Jego mocą! Mój Pan zapewnia mnie, że jest ze mną w każdej sytuacji, wskazuje drogę, daje swoje Słowo, jest ze mną do tego stopnia, że karmi mnie swoim Ciałem w Eucharystycznym Chlebie. Z Nim mogę wszystko. Można zachować pokój, nawet w obliczu wojen, prześladowań, rozłamów. To właśnie do tego wzywa mnie dzisiaj Jezus, a na dodatek zapewnia: „włos z głowy wam nie spadnie.”

Czy wierzę w to, że mój Bóg jest ponad wszystkim? Czy otwieram się na Słowo, które kieruje do mnie? Czy w trudnościach, niezrozumieniu, których doświadczam idąc za Jezusem nie próbuję się układać, tłumaczyć, wybielać? Czy nie kurczę się i nie chowam z lęku o siebie? Aklamacja przed Ewangelią wzywa: „Nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie.” Taka ma być moja odpowiedź.

W tym miejscu nasuwa mi się zasłyszane niedawno w czasie jednej z homilii zdanie, które mocno utkwiło mi w sercu: „Wiara – to pewność, że Bóg jest stale ze mną i kocha mnie – choć płaczę w samotności.”

s.Iwona K.