Siostrzane refleksje nad Słowem
Niedziela Dobrego Pasterza /J 1,1-10/
Kiedy myślimy o Niedzieli Dobrego Pasterza, od razu przed oczami jawi nam się bezkresna zieleń pastwisk, beztroskie owieczki pasące się na nich i Pasterz.
Dzisiejsza refleksja uzmysławia mi, że tą owczarnią jest Kościół, wspólnota Kościoła, do której należymy, a do której weszliśmy przez Chrzest - zanurzeni w Chrystusa, który jest bramą.
Chrystus - Pasterz - staje dzisiaj przede mną, aby mnie prowadzić. Staje przede mną, jako zwycięski Bóg, który pokonał śmierć. Staje przede mną ze śladami Męki, ze śladami miłości, śladami walki , jaką stoczył, by owce, bym ja miała ŻYCIE. Staje i woła mnie po imieniu. W tej licznej wspólnocie, nie jestem dla Niego stadem, ale jestem kimś, kogo woła po imieniu, kogo zna i chce się dzisiaj ze mną spotkać.
Czy usłyszę Jego głoś?
Czy znam Jego głos?
Czy umiem rozpoznać głos Jezusa pośród taki licznych ,,zagłuszaczy" dzisiejszego świata, pokus, które mnie dotykają?
I w końcu, czy wyruszę tą drogą, którą On chce mnie poprowadzić?
W tę szczególną niedzielę pamiętajmy w swoich modlitwach za wszystkich powołanych do kapłaństwa, życia zakonnego, aby odważnie szli za Pasterzem. I za tych, którzy może już nie rozpoznają Jego głosu... .
I prośmy o dar nowych powołań.
a Ciebie, która/y czytasz to rozważanie - prosimy pomódl się o powołania do naszego Zgromadzenia - sióstr Służebniczek
s. Barbara J.
