Siostrzane refleksje nad Słowem

Złoto, kadzidło i mirra /Mt 2,1-12/

Choć mędrcy z dzisiejszego fragmentu Ewangelii nie planowali zbudzić spokoju Heroda pytając go o drogę do nowo narodzonego Króla żydowskiego, wywołali tą wiadomością przerażenie w nim i całej Jerozolimie. Choć Herod wcale nie przyznał się przed nimi do niecnego planu, który w tej samej chwili zakiełkował w jego sercu, we śnie otrzymali nakaz by już do niego nie wracać. Choć gwiazda na Wschodzie świeciła mocno i niezmiennie, zapewne niejednokrotnie przez tę długą drogę w ich sercach budziła się niepewność i wątpliwości. Jednak mędrcy dotarli do maleńkiego Jezusa i z wielką radością oddali Mu pokłon.

Dzisiejsze Słowo pozwala nam jeszcze raz powitać maleńką Dziecinę, oddać Jej pokłon, a może nawet dołączyć się do złożonych przez mędrców darów: złota, kadzidła i mirry. Według tradycji są to dary złożone Jezusowi jako prawdziwemu Bogu, Człowiekowi i Królowi. Kadzidło jest symbolem bóstwa Jezusa, mirra przypomina, że jest śmiertelnym człowiekiem, zaś złoto oznacza jego królewskie bogactwo. Tradycja przedstawia również dzisiejszych mędrców imiennie jako Kacpra, Melchiora i Baltazara. Mówi o ich dalekim pochodzeniu i ogromnej mądrości i posiadanej wiedzy.

Ciekawi fakt, że obcy ludzie, którzy na podstawie nauki odkryli narodzenie Króla, wyruszyli w daleką drogę w nieznane, aby oddać Mu należny hołd. Spoglądam w moje serce i zastanawiam się czy stać mnie na heroizm w poszukiwaniu Jezusa w moim życiu?! Ze wstydem stwierdzam, że niejednokrotnie trudności czy zniechęcenie, zmniejszają mój zapał w kroczeniu za gwiazdą wskazującą mi na Jezusa.

Jezu, spraw proszę, by gwiazda na moim niebie nigdy nie zgasła, bym ja nigdy nie zapomniała dlaczego na nim zajaśniała. Prowadź mnie do siebie wlewając w serce bezgraniczną nadzieję, żebym nawet pośród mroków bez wahania kroczyła Twoją drogą.

s.Agnieszka W.