W dniach skupienia poprowadzili nas siostra Jolanta Hernik oraz ojciec Wacław Królikowski. Głównym tematem tych dni był dialog we wspólnocie, jego znaczenie, wyzwania oraz sposoby jego budowania. Zarówno siostra Jolanta, jak i ojciec Wacław podkreślali, jak istotne jest rozwijanie postawy otwartości i zrozumienia wobec innych członków wspólnoty. Wspólnie zastanawialiśmy się nad tym, co pomaga, a co przeszkadza w budowaniu prawdziwego dialogu.

Motywem przewodnim rozważań były postaci uczniów idących do Emaus oraz ich proces duchowej przemiany. Podczas analizowania tej historii z Ewangelii mieliśmy okazję dostrzec, jak przebiega ich droga – od zamknięcia i niezrozumienia aż po otwarcie się na prawdę i obecność Chrystusa. Ta symboliczna podróż stała się dla nas inspiracją do refleksji nad naszymi relacjami w ramach wspólnoty i osobistą postawą wobec dialogu.

Druga część dni skupienia miała charakter warsztatowy i została poprowadzona przez siostrę Jolantę. Głównym celem tej części było odkrywanie wdzięczności, która jest w naszych sercach – wobec Boga, zgromadzenia oraz naszej wspólnoty. Poprzez różnorodne ćwiczenia mieliśmy okazję zastanowić się nad tym, jak wyrażać wdzięczność i uczynić ją jednym z fundamentów życia wspólnotowego.

Centralnym zadaniem dni skupienia było wprowadzenie nas w tworzenie tzw. „projektu życia wspólnotowego”. To szczególne przedsięwzięcie jest zaproszeniem do budowania piękna życia we wspólnocie poprzez wzajemne zrozumienie, otwartość i odpowiedzialność. Projekt ten ma na celu nie tylko ulepszanie codziennego funkcjonowania wspólnoty, ale także rozwijanie naszej duchowości w relacjach z innymi.

Dni skupienia były czasem głębokiej refleksji, inspiracji i praktycznego przygotowania do budowania lepszych relacji we wspólnocie. Dzięki przewodnictwu siostry Jolanty i ojca Wacława każdy z nas mógł pogłębić swoją świadomość znaczenia dialogu oraz wdzięczności w codziennym życiu.

s. Barbara