Łk 6, 39-45

„Z obfitości serca mówią usta”

W ostatnią niedzielę okresu zwykłego roku liturgicznego, Jezus zaprasza mnie do zbadania swojego serca. Z jakim sercem wchodzę w czas Wielkiego Postu, który przede mną?

By postawić właściwą diagnozę, muszę zobaczyć czym karmię moje serce, gdzie zapuszczam korzenie. Jeśli moim pokarmem są dobra ziemskie, newsy, mass media, jeśli karmię tylko moje „ja” – nie zobaczę prawdy o sobie samym, nie będę mieć wglądu w siebie. Bezbłędnie za to wykażę niedomagania i błędy bliźniego.

Jeśli natomiast karmię się Słowem i Ciałem Pana, trwam przed Nim na adoracji, pragnę się z Nim spotykać i zapraszam Go do mojej codzienności – to może czasem nieudolnie, ale daję innym bardziej i głębiej. Wydobywam z serca to co dobre i piękne, a nie tracę czasu na to co niszczy i poniża.

Niech ten najbliższy tydzień będzie czasem troski i zaopiekowania się moim sercem, by potrafiło dawać miłość innym, bez kombinowania i zastanawiania się, czy warto, czy na to zasługują.

U progu Wielkiego Postu poproszę Jezusa o otwarcie na Słowo, które do mnie kieruje. On nie owija             w bawełnę, mówi prawdę. Ma do tego prawo, bo karmi mnie i oddaje za mnie życie.

s.Iwona